“Yeter! söz milletindir” diyerek siyaset meydanında sesini millete duyurmaya çalışan Menderes ve ekibinin; başta, milletin özlemini çektiği, ezanın aslına döndürülmesi olmak üzere, gasp edilen hak ve hürriyetlerin yeniden ihyası, dinî değerler ve dindarlar üzerindeki baskılara ve zulümlere son verilmesi, ülkenin kısa zamanda kalkınması için yapılacak reformların hayata geçirilmesi gibi; milletin uzun zamandır özlemini çektiği icraatlarla ilgili inandırıcı vaatlerde bulunması kısa zamanda millette makes buldu ve 1950’de yapılan ilk serbest seçimde Demokrat Parti tek başına iktidara geldi.

Yıllarca milleti hiçe sayan keyfî uygulamalarla nam salan İsmet İnönü ve partisi, akıl almaz hırçınlıklarla ve saldırılarla Demokrat Parti’ye  muhalefet etmeye çalışsalar da Menderes ve yol arkadaşları,  yapılan engellemelere aldırmadan, millete verdikleri vaatleri yerine getirmek için geceli-gündüzlü çalışarak gerek maddi gerek manevi alanda unutulmaz eserlere imza attılar.

Demokratların yaptıkları hizmetlere tahammül etmeyen malum parti, yaptığı tahrik ve teşviklerle 27 Mayıs 1960’ta Demokrat hükümetini alaşağı ettiler. Bununla yetinmeyen millet ve demokrasi düşmanları, Üstad’ın “İslâm kahramanı” diye tavsif ettiği Menderes ile beraber Fatin Rüştü Zorlu’yu ve Hasan Polatkan’ı idam ettiler maalesef.

Merhum Menderes döneminin yürekler yakıcı bir şekilde sona ermesinden hemen sonra millete hizmet için demokrasi nöbetini derhal devralan Süleyman Demirel, dava arkadaşlarıyla beraber kurdukları, Demokratlar’ın devamı olan Adalet Partisi ile, 1965’te yapılan ilk seçimde tek başına iktidara gelerek, Menderes’in yolunda geceli-gündüzlü çalışarak gerek maddi, gerek manevi alanda unutulmaz eserlere imza attı.

Gelin görün ki Demokrat siyasi kadroların millet için yaptıkları bu hayırlı icraatları hazmedemeyen karanlık mahfiller yine boş durmadılar.  Silahlı kuvvetler, sudan bahanelerle, 1971’de verdikleri muhtırayla hükümeti istifa etmeye mecbur ettiler.

Bütün engellemelere rağmen yapılan seçimde tekrar iktidara gelen Adalet Partisi’ni, bu defa Demokratlar’ı siyaset sahnesinden tasfiye etmek için, silahlı kuvvetler içindeki demokrasiyi hazmedemeyen bir cunta ekibi, 12 Eylül 1980’de yaptıkları bir askeri darbe ile alaşağı etmekle kalmadı; Demirel’e ve bütün dava arkadaşlarına getirdikleri siyasi yasaklarla beraber, Yassıada’da tutuklayarak kurdukları uyduruk mahkemelerde çeşitli cezalara çarptırdılar.                  

Demokrasi düşmanı darbecilere karşı pes etmeyen Demirel, korku atmosferini bastırmak için, “Konuşan Türkiye” sloganıyla, “Düşün arkama.” diyerek meydanlara indi. Yaptığı coşturucu nutuklarla, yapılan referandumla çok az bir farkla da olsa, getirilen siyasi yasakları kaldırdı.

Karanlık güçlerin verdikleri muhtıralarla, yaptıkları darbelerle, “bir daha dirilmez” dedikleri merhum Demirel, tekrar millete hizmet için siyasi hayatına devam etti ve  cumhurbaşkanı makamına kadar terakki ederek dâr-ı bekaya irtihal etti.

Günümüz Demokrat siyasi kadrolarının önlerine konulan nice engelin farkındayız. Velâkin günümüz Demokratlarının; Menderes ve Demirel’in yolunda ülkeye hizmet yolunda geri adım atmadan yollarına devam etmeleri gerekir.